Modern Çağ'da İlişkiler

  Sevmek ya da bir kişiye bağlanmak için ne gerekir? Güven. Bunun temelleri  Mary Ainsworth'un çalışmaları tarafından seneler önce atılmış. İlk bağlanma anne ve çocuk arasında gerçekleşir. Eğer anne ve çocuk arasında güvenli bir ilişki olursa çocuk yetişkin olduğunda yaşacağı tüm ilişkilerde bu güven devamını korur ama bazı durumlarda bu güven yok da olabilir. Günlerdir okunan makalelerden ve yazmış olduğum 2000 kelimelik  rapordan sonra azıcık bilgi satışı yapıyım dedim. "Güven" kelimesinin nereden geldiğini ve nasıl geliştiğini özet şeklinde anlattıktan sonra konumuza geri dönüyorum. Modernleşme adı altında sevmek, sevilmek ve aşk öyle bir boyut kazandı ki bu güvenin nasıl oluştuğunu anlayamıyorum. İlişkiler pata küte başlayıp, çatır çatır anında bitiyor. Acaba ilişkideki beklentiler mi değişti ya da önem sırası mı karıştı? Her ilişki, her duygu ağırlığını kaybetti. Örneğin; bir adam karşınıza çıkıyor ve size deli divane gibi bakıyor ama yine de ona güvenmenize engel bir şeyler olduğu için bağlanamıyorsunuz ve zamanın gerektiğini düşünüyorsunuz. Daha sonra, bu zamanın fazla geldiğini ve her şeyin çabuk gelişmesini tercih ettiğini ve yorulduğunu size söylüyor. Bunların hepsi tam tamına 15 gün içinde gerçekleşiyor. İnsan karşısındakine ne kadar net davranıyor olursa olsun sanırım ortada ya kendisini iyi ifade edemeyen bir suçlu ya da anlatılanları anlayamayacak kadar aklı geri birileri oluyor. İnsan ilişkisi, çabucak boyut kazanabilen bir sistem değildir. Zaman ve sabır gerekir. Ortak sevgiyi iki tarafta sularsa büyür. Günümüzde tüm ilişkilerde bir tarafın daha çok fedakarlık yapması ve daha çok sevmesi gerekiyor. Bir ilişkiye başlamak, ondan vazgeçmek ve ilişkiyi sonlandırmak ne kadar basit, ne kadar sentetik bir hal aldı sonra pişman olup çocukça oyunlarla geri dönülmeye çalışılıyor. Yemiyoruz, gargara yapıp tükürüyoruz!