Konu başlığı ne kadar parayla alakalı gibi görünse de,bugun ki konu ''maddiyat''değil.Asla fakir edebiyatı yapmayacağım ya da asla maddiyatı maneviyatla karşılaştırmayacağım.Amacım sadece hayatın içinde bulunan ufak tefek olanakları kendimce yorumlamak.Konuya girmeden açıklama yapma ihtiyacı duydum çünkü bu zamana kadar yaptığım her şeyi nedensiz açıklama gereği duydum.Hayatımda her şeyin azına razı oldum,asla beklentilerim uç noktada olmadı ya da asla hırslı olmadım.Küçükken hep yaptığım iyiliğe bir karşılık beklerdim,sonra dünyada karşılıklı yapılan bir şeyin bana hiçbir değer kazandırmayacağını anladım.Benim hayatıma değer katabilecek tek şey içimden geldiği gibi davranmam oldu.Kimse zorlamıyor.Fikir edinmek için çok kişiye sorarım ama elimde değil yine de kafama koyduğumu; yanlış olduğunu bilsem dahi yaparım.Konumuza gelecek olursak;sanki insanların hayatları belli bir ipin üzerinde dizili duruyor.O ipin üstündeki her düğüm ise zamanı geldiğin gerçekleşen isteklerimizi temsil ediyor.İnsanoğlunun asla ve asla istekleri ve ihtiyaçları bitmez.İnsanlar kendilerini durduramaz çünkü doyumsuzluk onların temel dürtüsüdür.Sen kaptırırsan kendini bu olaya ,sahip olduğun her şey çoğalır fakat çoğaldığı kadar kaybettiklerinde çoğalır.İnsan,azar azar doyumsuzluğunu sindirmeli çünkü her isteğin veya her dileğin bir günü var ve günü geldiğinde yoluna birikimlerinle devam etmeye başlamış olacaksın.
Yorumlar
Yorum Gönder