Gitmek...

  Bazı durumlarda insanın ,hayatta tek bir amacı ve tek bir isteği oluyor; o da sadece bulunduğu yerden bir an önce uzaklaşmak. Bir tren istasyonunda gitmek istediğin yere seni götürecek olan treni  beklerken, yanından hızlıca geçen başka bir trenin rüzgarıyla savrulursun, sonra rüzgarın etkisiyle suretinin ön tarafına gelmiş olan saçlarını ve başka tarafa savrulup giden kırmızı kaşkolunu düzeltirsin ellerinle... Tren gelir ve içeri girip cam tarafında bir yere geçersin ve trenin yola çıkmasını beklemeye başlarsın. Daha sonra da, gitme eylemine alışmış bir hal takınırsın; çantandan bir not defteri veya kitap çıkarıp önündeki masaya büyük bir zevkle koyarsın, seyahate çoktan hazırmışcasına güzel hazırlıklar ve yeni umutlar peşindesindir. Gitme eylemine bu kadar hazır olmana rağmen hafızandakiler ve söylenmemiş sözler yüzünden tren istasyonunun bir köşesinde kalıverir aklın... Gitmek görünürde bu kadar basittir fakat aynı zamanda kalmak da bir o kadar basit olan bir gerçektir çünkü farketmeden ikisinide aynı anda istersin fakat "gitmek" doğru olandır.