Küçük Bir Tesadüf

                           
   Hislerimin körelmesi sonucunda artık içimde yeşerecek hiçbir acı ve sevinç kalmamıştı. Onunla bir sahafta yıllar sonra karşılaşmıştım. Göz göze gelmemize rağmen ya tanımamazlıktan gelmişti ya da tanıyamamıştı çünkü yanımdan öylece geçip gitmişti. Benim bu hayatta yaptığım en güzel şeylerden biri görmemezlikten gelip yoluma devam etmekti ama yıllar beni o kadar hissizleştirmişti ki yazarını bilmediğim bir kitabı önümdeki raftan alıp, sayfalarını karıştırmaya başladım. Bir kitabı kötü emellerime alet ediyormuşum gibi hissetsem de bu saçmalığı yapmaya devam etmekten kendimi alıkoyamıyordum. Kafam eğik bir şekilde sayfaları karıştırıyordum ve okuyormuş gibi yapmak için bir sayfada durmuştum. Kitabın 120. sayfasında dikkatimi çeken tek cümle "Umut, kolay gibi gözüken fakat istediğin olmayınca da tüm acınla yapayalnız kalmandır." Bu cümleyi  o kadar sayfa içinde bulup görmem ve onunla aynı dükkandayken görmem sadece küçük bir tesadüf müydü yoksa evrenin bana ufak bir mesajımıydı? Yaşadığım o an içinde kendime yabacılaşmıştım ve düşüncelerimde kaybolmaya başladığımı farkettiğimde de onu dükkanın kapısından dışarı çıkarken gördüm. Kafamda ölümsüzleştirdiğim o an artık eski bir zaman dilimiydi benim için... Artık -di'li ve -miş'li bir geçmiş zamana ait ufak bir anının bir parçasıydı elimdeki kitap...