Görülmemiş Zamanlara Özlem

   Ne büyük bir şans ki; Galata'dan İstiklal Caddesi'inde bulunan iş yerime her sabah yürüyorum. Hele bahar mevsiminden kalma günlerde daha farklı hissediyorum. Güneş içimde doğuyor, yeşillenmeyi bekleyen yüreğime biraz daha su serpip duygularımı besliyorum. Ne tuhaf ki, aynı yerden her geçtiğimde daha farklı hisleri tadıyorum. Kafamda sürekli farklı karakterler ve hikayeler üretiyorum. O eski binaları büyük bir dikkatle inceleyerek geçmek ve oralarda eskiden kimlerin yaşadığını istemsizce düşünmek; şu an orada yaşayanlara belki de büyük haksızlıktır. Binaların eski güzelliğini koruyamamış olmamız da bir haksızlık örneği değil mi? Neyse... Galata' dan yürüyerek geçmek beni olduğumdan daha çok mutlu ediyor,ayrıca arnavut kaldırımının üstünden basarak geçtiğim her sokağı kendi yorumumla yeniden yaşamak çok farklı bir tecrübe. Farklılıkla gelen ruh doygunluğu ve bir şeyleri tekrar yaratma isteği... Hayat'a adapte olabilmek, hayatın bize sunduğu ekşili tatlısını tadarak zıtlıkları sevgiyle kucaklamak kadar güzel bir tavır olamaz. Bu yaşadığım ufak zaman aralığını kenarları işlemeli, saten bir mendilin arasına güzel bir detay olarak saklamak istiyorum,ama bu hapsetmek olarak anlaşılmasın.