Dehlizin Ötesi

  

     İçerisi kapkaranlık ve nefes alabilmek dehlizde ilerledikçe zorlaşıyor.  Arkama dönüp baktığımda ışık olduğunu ve oradan çıkabilmem için hâlâ geç olmadığını fark ediyorum. Bazen geçidin ilerisini merak edip risk almak istiyorum, belki yolun sonunda daha güzel bir şey vardır diye bazen de risk almak için çok yorgun olduğumu hissediyorum ve arkama dönüp ışığa doğru gidip geri çıkmak istiyorum. Bir şeyde risk alabilmek için merak uyandırması, heyecanlandırması, uzun süredir yaşamadığım duyguları tekrardan hissetmeme vesile olması gerekiyor ama bunların hiçbiri yoksa kısa yoldan geri kaçmak kaçınılmaz gibi gözüküyor. Ruhumun gelgitine uzun süredir kaptırmış ilerliyorum, çaresizlik duygusunun içinde histerik bir kadın çığlığının boşluktaki yankısı gibi oradan oraya savruluyorum. İçimde küçüklüğümden bana kalan ufak bir miras var, ufacık bir şeyden mutluluk duymam gibi… Aslında, ufacık bir şeyden mutlu olabilecek kadar mutluluğu bu kadar sahiplenmişken, mutsuzluk kolumdan kendisine doğru çekip beni sahiplenebiliyor. Bazen gitmemem gereken bir zamanda gidip, geri dönmemem gereken bir zamanda geri döndüğümü hissediyorum.  Hayatınızın şu anki anından bir dakika sonrası veya bir dakika öncesi zaman kavramından bağımsız bir zaman tünelinde yolculuk yapmak gibi...Zamansız varoluşlarım kendimden uzaklaşmama ve sessizliğe sarılmama neden oluyor. Vapurdan indiğim zamanlarda denizin kenarında süzülerek giden vapurlara bakıyorum keşke üstünde ismim yazan bir vapur olup yolumda ilerleseydim, havada uçan martıları izliyorum keşke aylak bir martı gibi uçup gitseydim, kıyıdan biraz uzakta denizin içinde bir deniz feneri olup etrafı aydınlatabilseydim ya da denizin içinde küçük balıkların evi olabilecek bir mercan kayalık olabilseydim de büyük balıklardan onları koruyabilseydim diyorum. Hani böyle keşke dediğiniz ama içinde bir pişmanlık içermeyen sadece hayal kurmak istediğiniz zamanlar olur ya, bu aralar o durumları yaşıyorum. Geçen gün "Russian Doll" diye bir dizi izledim orada bir cümle duydum ve çok hoşuma gitti: " Hayat, zaman tünellerinden oluşan bir kutu gibi".